1-بسیار رمان بخوانید.
با دقت، آهسته و پرسشگر مطالعه کنید.
2-از چند رمان اصیل رونویسی کنید.
آثار کلاسیک انگلیس و آمریکا را پیشنهاد می‌کنم.
3-طرح داستان‌هایی را که می‌خوانید، با استفاده از فرم‌الگوی طرح‌نویسی یادداشت کنید.
4-فنون و قواعد نویسندگی را فراگیرید.
فراگیری از انبوه اطلاعات پراکنده و اغلب نادرست درج شده در فضای مجازی، خیانت به استعداد و توانایی خودتان است. برای حرفۀ خود
خرج کنید تا باور کنید برای آن هزینه کرده‌اید و باید از آن درآمد داشته باشید.
5-برای خلق شخصیت و مکان و زمان اثرتان تحقیقات کنید.
تحقیقات بیش از حد نیازی نیست. خوانندگان به خواندن رمانی باورپذیر روی خوش نشان می‌دهند.
6-برای نوشتن اثر، بدون توقف بنویسید. خود را محدود نکنید. ترمز بریده بنویسید.
اجازه بدهید، ذهن‌تان فرار، مست و سرخوش و با تاپ تاپ ذوق کنندۀ دل‌تان بنویسد. خودسانسوری و یا ویرایش نکنید. هر چیزی در جای خود باید انجام
شود. در نسخۀ اولیه فقط باید حجیم بنویسید.
7-در بازنویسی فوق‌العاده جدی و سخت‌گیر باشید. لازم نیست با خودتان تعارف داشته باشید.
هرگز از این که فلان توصیف و جمله بسیار زیبا و خوب نوشته‌اید و حیف است که حذف شود، نگران نباشید. حیف آن است که اثرتان برای خوانندگان خسته
کننده باشد.
8-فراموش نکنید و هرگز از یاد نبرید که در بازنویسی اثر، چیزی به نام بازنویسی نهایی اصلاً و ابداً وجود ندارد.
بازنویسی بر خلاف نسخۀ اولیه که باید یک بار نوشته شود، هرگز مورد شمارش قرار نگیرد. هر چقدر که نیاز است بازنویسی کنید.
9-زمان Time Out را در برنامه نویسندگی و بین مرحله دوم و سوم نوشتن داستان به کار گیرید.
10-دفترچه مقدس برای هر نویسنده‌ای واجب است.
11-برای تصحیح دیالوگ‌ها خسیس نباشید. زمان را به خوبی خرج اصلاح آن کنید.
12-خسته نشوید و به خود مرخصی ندهید.
پل ارتباطی v.saffari@yahoo.com
